Moja historia związana z kotami zaczęła się kiedy miałam 13 lat. To właśnie wtedy przygarnęłam pierwsza kotkę. Od tego czasu pokochałam te zwierzęta. Moja kicia miała na imię Niunia. Wkrótce urodziła 4 kociaki. Bardzo ciężko było mi się z nimi rozstać, kiedy trafiały do nowych właścicieli. Kilka lat później moja kotka odeszła. Powiedziałam sobie, że nie mogę mieć więcej kota, bo tak bardzo przeżywałam tę stratę. Jednak miesiące mijały, a na moim podwórku pojawiały się nowe koty. Nie mogłam być wobec nich obojętna. Każdego musiałam nakarmić, napoić i w razie potrzeby zrobić posłanie. Moja rodzina i znajomi nazywają mnie kocia mamą. Wszystkie kociaki z okolicy zatrzymują się u mnie na dłużej.
Ciekawe jest to, że każdy kot którego poznaje wkrótce zjawia się w oknie na moim balkonie. Kotka o imieniu Pysia wskakuje tam za każdym razem, kiedy się czegoś przestraszy. Pomogłam już naprawdę wielu kotom. Ciekawa historia wiąże się z pewną kotką. Była to czarna Kicia. Na początku naszej znajomości bardzo bała się ludzi. Jednak ja zawsze powtarzam, że prędzej czy później kot będzie jadł z mojej miski, nawet jeśli teraz ucieka na drugi koniec podwórka. Kotka ta była bezdomna. Opiekowałam się nią przez 5 lat. Kiedy do mnie zawitała była cała zapchlona, zarobaczona, pokaleczona i wychudzona. Jej stan był tragiczny. Mój tata pomógł mi się o nią zatroszczyć. Zadbaliśmy o to, aby miała ciepłe schronienie, daliśmy odpowiednie środki od pcheł i robaków oraz nakarmiliśmy ją. Zaliczyliśmy też wizytę u weterynarza. Jej stan znacznie się poprawił. Widok odratowanie kotki cieszył serce.
Kolejna ciekawa historia wiąże się z inną kotką. Ta spryciula podrzucała mi małe oseski przez 4 lata. Pierwszy rok był ciężki. Nie mieliśmy doświadczenia w opiece nad tak maleńkimi stworzeniami.
Jednak porady u weterynarza oraz czytanie poradników bardzo pomogły. Karmiliśmy kociaki oraz masowalismy im brzuszki każdego roku co 3 godziny łącznie z nocą. Nieraz wiązało się to z płaczem, ponieważ kociaczki były tak słabe, że w każdej chwili mogły odejść. Teraz kiedy patrzę na mojego kota Burina, który jest właśnie jednym z tych kocich osesków nie żałuję ani jednej nieprzespanej nocy, ani jednej wylanej łzy. Łącznie odkarmilismy strzykawką 5 kotów.
Kolejnym przykładem tego, że jestem prawdziwą kocią mama jest przypadek kotki, która właśnie teraz się zajmuje. Kiedy zaczęła mnie odwiedzać, wiedziałam, że coś jest nie tak. Okazało się, że wymaga odrobaczenia. Była bardzo wychudzona. Po podaniu tabletki wszystko się poprawiło. Obecnie kotka spodziewa się małych. Oczywiście ją karmię i dbam o jej zdrowie. Koteczka jest tak wierna, że wszystko robi z nami. Całymi dniami śpi w warsztacie samochodowym. Kiedy tylko zobaczy, że ktoś siedzi na ziemi wskakuje na kolana, mruczy i zasypia. Od pewnego czasu przychodzi się u mnie żywic także jej syn. Bywały dni kiedy na moją kocią stołówkę przychodziło po 5 kotów na raz. Wystarczyło postukać słoikiem z karma i wiedziały, że nadeszła pora obiadu. Kolejnym przykładem tego, że życie kotów nie jest mi obojętne może być historia związana z kocurem Bursztynem. Tego kota zauważyłam leżącego na ulicy. Ktoś rozjechał mu kawałek łapki. Kot wierzgał się i nie potrafił wstać. Zabrałam go najszybciej jak się dało i zapewniłam dalszą opiekę. Po raz kolejny się udało i kolejne kocie serce dalej mogło bić.
Niektórzy ludzie dziwią się po co to robię. Mówią że to tylko kot i nie warto wydawać pieniędzy na karmę, czy wstawać w nocy do osesków. Nie mogę tego słuchać. Nie potrafilabym przejść obojętnie obok potrzebującego stworzenia, któremu bije serce, a w dodatku jest kotem! Tych kochanych mruczących brzuszków, którym pomogłam jest naprawdę dużo. Mogłaby opowiadać o tym godzinami.
Do tej pory pomogłam już 24 kotom. Dla kogoś może wydawać się to mało, ale dla nich to całe życie...

* W środku kolażu zdjęć niektórych z uratowanych kotów mój ukochany kocur Burin.